بگو آنچه در دلت است و با گفتنش نیروی عشق در وجودم بیشتر میشود !

بگو آنچه در دلت غوغا کرده و با گفتنش شعله های آتش عشقمان بیشتر میشود !

بگو همان کلام مقدس را که با گفتنش دلم به آن سوی رویاهای عشق پر می کشد !

 بگو که این دل دیوانه منتظر شنیدن است و این چشمهای خسته منتظر باریدن !

چشمان خیست را به چشمان خیسم بدوز ، بگو آنچه در آن قلب مهربانت است !

بگو که بی صبرانه منتظر شنیدنم ، و عاشقانه منتظر پاسخ دادن به آن !

 با آن قلب عاشقش ، با همان چشمان خیس ، با صدای مهربانش گفت : دوستت دارم !

 من نیز با همان قلب عاشقتر از او ، با چشمانی خیستر ، با بغض گفتم : من هم خیلی

دوستت دارم !

گفت ، گفتم ، گفتیم و آن لحظه های در کنار او بودن عاشقانه شد
 
بگو آنچه که دلم میخواهد ، بالاتر از دوست داشتن !

با دستان سردم ، اشکهای روی گونه مهربانش را پاک کردم ، او را در آغوش گرفتم

و
 
گفتم : هیچوقت مرا تنها نگذار ، باور کن که بی تو نمیتوانم زنده بمانم !

او نیز مرا محکم در آغوشش میفشرد و میگفت بدون تو هرگز !

چه آغوش گرم و مهربانی داشت ، دلم میخواست همیشه در آن آغوش گرم بمانم !

 آن لحظه  با تمام وجودم احساس کردم برای من است !
 
او نیز این احساس را داشت ، از شانه های خیسم فهمیدم !

گفتم با تو هستم ، اگر تو نیز با من باشی ، اگر روزی نباشی ، من نیز در این دنیا نیستم !

گفت ، با تو می مانم ، اگر تو نیز با من بمانی ، اگر روزی باشم ولی تو نباشی ، من نیز با

تو می آیم هر جا که باشی !

او میگفت ، من نیز برایش درد دل میکردم !

درد دل او ، درد دل من بود ، درد دل ما ، یک راز عاشقانه بود

 رازی که همیشه در دلهایمان خواهد ماند !